Tabitha

Tabitha is dit jaar landelijk Ambassadeur van de Vrijheid voor Bevrijdingsfestival Fryslân. Ze opent ons featival op Mainstage om 13:00 uur. Tabitha (30) ziet de Bevrijdingsfestivals als een bucketlijst-ding als je artiest in Nederland bent. Maar vooral als een mooi podium voor haar boodschap dat we meer moeten liefhebben. Ook vindt ze het belangrijk dat we leren van de geschiedenis en dat er meer aandacht komt voor Suriname.

Zangeres Tabitha is op social media altijd open over persoonlijke worstelingen. Ze wil anderen die het moeilijk hebben graag helpen en richtte met haar zus de stichting Mooi zoals je bent op, waarmee ze jongeren stimuleert een proces van zelfacceptatie aan te gaan. ‘Met mijn muziek breng ik altijd een message over. Mijn liedjes gaan over mijn leven, waar ik voor
sta en waar ik in geloof.’

‘Het is waanzinnig dat we de vrijheid mogen vieren en dat ik daarin mag bijdragen,’ aldus Tabitha. ‘Het is ook prachtig voor mijn twee dochtertjes.’ Want het moederschap heeft haar blik op de wereld veranderd. ‘Jazeker, eerst ben je bezig met kindjes op de wereld zetten. En vervolgens ben je bezig met je kinderen tegen de wereld te beschermen. Dat is heel raar.’

Oorlog zag Tabitha altijd als iets uit de geschiedenisboeken. ‘Met al onze kennis en ervaring zouden we toch beter moeten weten? En kijk eens hoeveel conflicten er nog zijn!’ Dagelijks ervaart Tabitha een reality check als ze vlakbij haar huis langs een opvangplek voor Oekraïners rijdt. ‘Dat relativeert iedere keer enorm, waar heb ik mij die ochtend nog druk om
gemaakt? Want je zou daar maar zitten met je kindjes en alleen wat tassen, dat je opeens geen huis meer hebt. Dit kan iedereen overkomen. Het zijn mensen net als wij. Verplaats je eens in de ander: Waar zou jij heen gaan? En hoe wil je dan dat mensen jou behandelen?’

“Wat de wereld tekortschiet is liefde”

Wat betekent vrijheid voor haar? ‘Vrijheid is mezelf kunnen zijn zonder oordelen en liefhebben zonder restricties. Als iedereen elkaar lief zou hebben, moet je eens zien wat er gebeurt. Er zijn geen vijanden in de liefde. Wat de wereld tekortschiet is liefde.’

Het steekt Tabitha dat het in de geschiedenisboeken altijd gaat de rol van de Duitsers en de Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. ‘Mijn roots liggen in Suriname en daar is weinig over bekend. Ook over het slavernij verleden gaat het nauwelijks. Er zijn nu eindelijk excuses gemaakt. Zelfs in mijn eigen familie werd daar weinig over gesproken. Dat is typisch voor onze cultuur.’ Als ze iets zou kunnen overbrengen op 5 mei is het: ‘laten we leren van onze geschiedenis en elkaar beter behandelen. Blijf elkaar als mens zien!’