Henk Antonisse
10 mei 1940. Na een bezoek aan de schoolarts loopt Henk Antonisse (…) langs de kruising Hoekstersingel-Bleeklaan. Hier ziet hij hoe Duitse soldaten Leeuwarden binnentrekken. De oorlog is begonnen… In sommige opzichten verandert er daarna weinig aan Henks leven. Hij speelt nog steeds op straat, gaat slootje springen in de weilanden en viert Sinterklaas. Maar op school leert Henk wat hij moet doen bij bombardementen of luchtaanvallen: ‘Als we bij luchtalarm thuis waren, ’s avonds of ’s nachts, namen we plaats op de divan in de voorkamer direct achter de deur naar de gang. Zou er plotseling iets gebeuren, dan was er misschien nog een mogelijkheid om ons in veiligheid te stellen, althans daar gingen mijn ouders van uit.’ En de wijk achter Henks huis aan de Pieterseliewaltje wordt getroffen door fosforbommen: ‘Achter ons huis stond het kunstmest-opslagpakhuis van de firma Strikwerda en Hogendijk. Daarachter lag het Panwerk, een soort hofje met armoedige arbeidershuisjes. Hier vielen zogenaamde fosferbommen. De in brand geraakte gewonden werden tussen ons huis en het kunstmestpakhuis afgevoerd.’ Toch komt Henks familie de oorlog redelijk goed door. Tijdens de koude winter van 1944-1945 stelen Henk en zijn broers steenkoolbriketten van de Duitsers, zodat ze het huis kunnen verwarmen: ‘Om deze te bemachtigen moesten we door de landerijen bij de buit komen. We zorgden ervoor dat we voldoende hadden, zodat mijn bejaarde grootouders er ook van konden profiteren.’ Wanneer de Canadezen een paar maanden later Leeuwarden bevrijden, viert Henk feest:
‘Vlaggen werden uitgestoken en de Canadezen werden hartstochtelijk toegejuicht door de toegestroomde menigte. Wekenlang werd er in de stad feestgevierd. Ondanks mijn jonge leeftijd besefte ik dat het een groot voorrecht is om in vrijheid te leven.’
Bron: Leovardia